ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑΡΩ

Το Ινδουιστικό Taru (κάρτες), το Αιγυπτιακό Tarosh (Ο Βασιλικός Δρόμος), τον Αιγυπτιακό θεό Thoth, την Αιγυπτιακή θεά του σκοταδιού Taor ή Taur ή από το Ator της Αιγυπτιακής θεάς Hathor (Αθώρ). Επίσης από το Εβραϊκό Torah (Νόμος) ή το Troa (Πύλη). Τέλος από το ποταμό Taro της Βόρειας Ιταλίας, το Λατινικό Orat (ομιλεί, συζητεί, ή ικετεύει), το Λατινικό Rota (τροχός), το Ιταλικό Tares (το εστιγμένο σύνορο πάνω στις παλιές κάρτες) ή τέλος από το Tarotee, μια πολλαπλή σειρά διασταυρούμενων συνεχών ή διακεκομμένων γραμμών ποικίλων πλατών στο πίσω μέρος των πρώτων καρτών.

Τέσσερες αναγραμματισμοί της λέξης δίνουν την παρακάτω πρόταση σε συνδυασμό με την 21η Κλείδα του Ταρώ, Το Σύμπαν: ORAT (Ο άνθρωπος προσεύχεται). ATOR στη Μεγάλη Μητέρα (εννοείται στην Hathor), TARO (η οποία στρέφει) ROTA (το τροχό της Ζωής και του Θανάτου).

Στις αρχές του 16ου αιώναχρησιμοποιήθηκε στην Ιταλία ο όρος tarocchi σα μια αναφορά στην αρχή στις 22 κάρτες της Μεγάλης Αρκάνα και μετά σε ολόκληρη τη δέσμη των 78 καρτών. Το Tarot είναι το Γαλλικό παράγωγο του tarocchi και το τελικό άφωνο t χρησιμοποιείται για να «κλείσει το κύκλο» ή τροχό (rota). Από τη Γαλλική ο όρος μεταδόθηκε μετά στις άλλες Ευρωπαϊκές γλώσσες και τελικά διεθνώς.

Η προέλευση της τράπουλας του Ταρώ παραμένει σκοτεινή. Η πρώτη αναφορά που έχουμε είναι στην Ιταλία από ένα κήρυγμα του 15ου αιώνος που περιέχει μια καυστική κριτική εναντίον των τυχερών παιχνιδιών όπου δίνεται μια λεπτομερής περιγραφή των Κλειδών (ή Ατού) του Ταρώ και η ονομασία τους.

Οι πιο συνήθεις θεωρίες το ανάγουν στην Αίγυπτο (στον Αιγυπτιακό Θεό Θωθ, ή Ερμή το Τρισμέγιστο) και στις εκεί διδασκαλίες των αρχαίων μυστηριακών σχολών. Πολλοί πιστεύουν ότι το έφεραν στην Ευρώπη οι γύφτοι.

Ο Παπύς (Gerard Encausse, 1865-1916), ένας Γάλλος γιατρός, φιλόσοφος και Θεόσοφος, γνωστός εκτός των άλλων για το βιβλίο του «Το Ταρώ των Βοημών», πίστευε επίσης στην Αιγυπτιακή προέλευση του Ταρώ. Κατά την άποψή του αυτό περιελάμβανε σχέδια μυητικών δοκιμασιών τα οποία ήταν εγγραμμένα σε μυστικούς θαλάμους κάτω από τις Πυραμίδες. Όταν οι ναοί βρέθηκαν σε κίνδυνο, οι ιερείς μετέφεραν τα μυστικά αυτά σχέδια πάνω σε διάφορα υλικά, τα οποία αποτέλεσαν αργότερα μια δέσμη καρτών.